Прэзентацыя на тэму Іван Мележ. Геній свайго часу

Генiй свайго часу… Печнiкаў Алег, вучань 10 “А” класа гімназіі г.Буда-Кашалева. Кіраўнік Церахава Л.М., настаўнік беларускай мовы і літаратуры

Іван Паўлавіч Мележ Якую трэба мець адданасць І сэрца сынава, каб так Любіць палескі край туманны І маці бедны андарак. П.Панчанка

Благодаря этой рекламе сайт может продолжать свое существование, спасибо за просмотр.

Мой родны кут…Палессе… …Ёсть у кожнага свой мілы сэрцу куток, які з бегам гадоў не толькі не цьмее ў памяці, а становіцца як бы яснейшым, даражэйшым…ён самы дарагі, самы шчымлівы!.. І. Мележ

Маленства шчырыя гады … Буду старацца ісці гэтай дарогай не ветрагонам, а працаўніком, з добрай, поўнай ношай, са сваім шчырым словам, - працаваць стала, сумленна. І. Мележ

Былі крывавыя баі…

Вучоба і праца, каханне… Стварэнне сям’і…

Сходы, канферэнцыі, сустрэчы…

За рабочым сталом… “…Якое ні дробнае тое, што робіць кожны з нас, думаецца, - у ім есць і зерне вялікага: з безлічы такіх дробных спраў і ствараецца дзівоснае, векавечнае…” І. Мележ

Літаратурная спадчына Аповесці (“Гарачы жнівень”, “Дом пад сонцам”, “Зямля, якую любіш”), п’есы (“Пакуль вы маладыя”, “Дні нашага нараджэння”), раман “Мінскі напрамак”, “Палеская хроніка”, апавяданні і артыкулы.

У родную веску прыязджаў не як госць, а як свой чалавек, які чула ўспрымаў і радасць, і засмучэнні…

Родная зямля натхняе… Гэта даўно вядомая ісціна. Гэта яго, мележаўскі запавет нашчадкам – любіць зямлю, служыць ей усімі сіламі сваей душы і сэрца.

Шлях да існасці… Гэты таленавіты чалавек адкрыў для нас свет сапраўдных перажыванняў і пачуццяў, застаўляючы ўспрымаць узрушэнні сваёй душы, яе адчуванняў, як свае асабістыя, пры гэтым даючы нам магчымасць самім прыйсці да існасці. Ці не гэта з’яўляецца асноўным прыкладам майстэрства і геніяльнасці?

Самая вялікая ўзнагарода для аўтара, калі творы яго чытаюць і перачытваюць.Гэта вышэй за любыя прэміі…

Чулае сэрца Мележа-чалавека, Мележа-грамадзяніна надзвычай востра рэагавала на канфлікты і супярэчнасці часу, і тады ён пратэставаў як мастак, як абаронца прыгажосці ва ўзаемаадносінах людзей. І гэта быў не толькі пратэст, гэта былі і запаветы настаўніка, дарадчыка…

Цяжка паверыць у тое, што Мележа няма з намі, што ен не ходзіць па вуліцах Мінска, не спяшаецца ў родныя Глінішчы. Засталося адчуванне сіроцтва ў літаратуры…

На ўсім, чым жыў, што рабіў гэты чалавек, ляжыць водсвет яго чалавечай мудрасці…

На малой радзіме пісьменніка ў 1983 годзе адкрыты мемарыяльны музей, дзе прадстаўлена больш за 400 экспанатаў: рэчы, фотадакументы, рукапісы, графіка, кнігі пра творчасць Мележа.

У музеі І.П.Мележа Наведваюць музей дэлегацыі з розных краін: Германіі, Італіі, Англіі і інш. Прэзідэнт нашай краіны таксама быў госцем музея.

І.П.Мележ змог сваей творчасцю не проста крануць, а нават ускалыхнуць душы чытачоў. Ен заўседы застаецца побач з народам і свеціць яму з нябесаў незгасальнай зоркай, застаецца геніем свайго часу…

Любоў да людзей, да роднага краю, да прыроды стала для Мележа вечным агнём, з якога нараджалася яго творчасць. Нібы вугалёк,перакідваючы з рукі на руку,каб не згас, беражліва нёс Іван Паўлавіч сваё слова і любоў да Бацькаўшчыны чытачу. Не згас гэты агонь і са смерцю пісьменніка. Ён вечна жыве, бо гарыць, бярэ моц у роднай зямлі. Ён запальвае агеньчыкі чалавечнасці ў душах шматлікіх чытачоў.

Дзякуем за ўвагу!