Урок на тему ' Meeting with William Shakespeare'

Meeting with William Shakespeare.

P.1-Good morning dear teachers, guests, pupils! We are glad to see you .And very pleased to greet you!

P.2-We invite you to join our poetry party , devoted to the great ,famous poet, dramatist, actor and playwright of Great Britain William Shakespeare.

P.1-England, London, the Globe, annual festival in Stratford-on -Avon these words you've listened a lot of times.

"Romeo and Juliet" (Act II, Scene 2,(Romeo and Juliet are in costumes on the stage)

Romeo: He jests at scars that never felt a wound

But soft! what light through yonder window breaks?

It is the east, and Juliet is the sun!--

Arise, fair sun, and kill the envious moon,

Who is already sick and pale with grief,

That thou her maid art far more fair than she:

Be not her maid, since she is envious;

Her vestal livery is but sick and green,

And none but fools do wear it; cast it off.--

It is my lady; O, it is my love!

O, that she knew she were!--

She speaks, yet she says nothing: what of that?

Her eye discourses, I will answer it.--

I am too bold, 'tis not to me she speaks:

Two of the fairest stars in all the heaven,

Having some business, do entreat her eyes

To twinkle in their spheres till they return.

What if her eyes were there, they in her head?

The brightness of her cheek would shame those stars,

As daylight doth a lamp; her eyes in heaven

Would through the airy region stream so bright

That birds would sing and think it were not night.--

See how she leans her cheek upon her hand!

O that I were a glove upon that hand,

That I might touch that cheek!

Juliet. O Romeo, Romeo! wherefore art thou Romeo?

Deny thy father and refuse thy name;

Or, if thou wilt not, be but sworn my love,

And I'll no longer be a Capulet.

Romeo: Shall I hear more, or shall I speak at this?

Juliet: 'Tis but thy name that is my enemy;--

Thou art thyself, though not a Montague.

What's Montague? It is nor hand, nor foot,

Nor arm, nor face, nor any other part

Belonging to a man. O, be some other name!

What's in a name? that which we call a rose

By any other name would smell as sweet;

So Romeo would, were he not Romeo call'd,

Retain that dear perfection which he owes

Without that title:--Romeo, doff thy name;

And for that name, which is no part of thee,

Take all myself.

P.2: This wonderful love story is about two lovers Romeo and Juliet.

P.1: Unfortunately, they died ,but they didn't stop loving each other and they stayed young forever!

P.2:Romeo and Juliet is one of the Shakespeare's best plays. It is a tragedy, but it is full of youth and humanism.

Lolita: William Shakespeare was born on April 23,1564, in Stratford-on -Avon. In his childhood he went to Grammar School, where he studied Latin besides reading and writing Greek. The school began early in the morning and ended late in the evening. So he knew a lot! After finishing Grammar School he worked as a teacher there.At the age of 18 he was married Anna Hathaway. They had 3 children Susanna, Hamlet and Judith. When he was 21 he left for London, made friends with many actors there. Sometimes he worked as an actor . Later William began to write plays. Soon he and his friends built their own theatre and called it "Globe", the famous " Globe" theatre. There was a sign on its door "All the world is a stage". Shakespeare wrote 37 plays, among them are "Hamlet ","King Lear", "Macbeth", "Othello", "Romeo and Juliet" ,besides them W Shakespeare wrote 2 long poems and 154 sonnets.

Madina: Немаловажное значение в творчестве Шекспира играют- соннеты. Соннет - один из самых сложных поэтических форм ,овладеть в совершенстве которой не каждому дано. Свое классическое совершенство сонет приобрел в Италии под пером Данте и Петрарки, а в Англии -Уильяма Шекспира. В Английской поэзии эпохи Возрождения сонет приобрел более простую форму три четверостишья с перекрестной рифмой и заключительное двустишье. Такая форма получила название Шекспировского сонета. В основе всегда лежит сравнение , а концовка ,как правило афористична.

P.1:Some critics hold the opinion that Shakespeare's sonnets are autobiographical, while others think them mere variations on traditional themes in Renaissance poetry.

P.2: Да , но все они производят огромное впечатление на наши чувства и мысли.

Liza: Шекспирдін лирикалық соннеттері бірін бірі толықтырып,өзара логикалық байланысын үзбейді.Махаббатан да жоғары парасатты , шын ниетті , адал достықты мадақтайды. Мәңгілік өлмеу үшін өз қанынды ұрпағында қалдыру керек ,сонда ғаңа өзіннің өлмейтініне көзің жетеді,уақыттың қатал шалғысына өлшеген ,өлмеген ұрпағына ғана қарсы түра алады дейді. Ұрпаққа дегн сенімін әсте бір есінен шығармайды. Шекспирдің данышпан таланты оның соннеттерінде жан жағынан айрықша, ерекше көрінеді.Оның соннеттері өзінің ойлы, философиялық тереңдігі жағынан Гамлет,Ромеомен Джульета, Дауыл пьесаларынан кем түспейді.Соннеттер Шекспирдің артында қалган жалғыз ғана лирикалық мұрасы.Өзінің драмаларында өз кейіпкерлерімен бірге,біте қайнап кеткенімен ,бірде бір пьесасында өзі туралы ашып ештене айтқан емес. Ал соннеттеріңде өзі өзінің көңіл күйі,қуаныш реніштері тупалы айтып ағынан жарылады. Сондықтан да оның соннеттерін оқығанда,ақынның бейнесі көз алдымызда тұрады. Шекспир өмірінің зерттеушілердің де оның соннеттеріне көбірек үнілетіні сондықтан.

P.1: And today we can admire the immortal lines of his sonnets in translation of such brilliant Russian and Kazakh poets as Marshak, Pasternak, Mukagali Makataev and Khamit Yergaliev.

Ainur: So it is not with me as with that Muse

Stirr'd by a painted beauty to his verse,

Who heaven it self for ornament doth use,

And every fair with his doth rehearse,

Making a complement of proud compare

With sun and moon,with earth and sea's rich germs,

With april's first-bornflowers, and all things rare

O , let me , true in love ,but truly write,

And then believe me, my love is as fair

As any mother's child,though not so bright.

As those gold candles fixt in heaven's air:

Let them say more that like of hear say well

I will not praise that purpose not so sell.

Aizhan: Не соревнуюсь я с творцами од,

Которые раскрашенным богиням

В подарок преподносят небосвод

Со всей землей и океаном синим.

Пускай они для украшения строф

Твердят в стихах ,между собой споря,

о звездах неба , о венках цветов,

О драгоценностях земли и моря

В любви и слове -правда мой закон

И я пишу , что милая прекрасна,

Как все,кто смертной матерью рожден,

А не как солнце или месяц ясный.

Я не хочу хвалить любовь свою,

Я никому ее не продаю.

Katya: Уақыт нәзік шеберлікпен,ұрланып,

Ғажайып бір думан жасап,тұрды анық.

Көңілімізді көншіткеннің әммесін,

Уақыт өзі алып қашар зыр қағып.

Кідіріссіз сағат,күндер селі кеп,

Суық қысқа сұлу жазды телімек.

Жапырақ жоқ, ағаштарда нәр тоңып,

Ақ жамылған өлі жерде көріп ек.

Иісі аңқып раушан гүлдің арайлы,

Жазды еске сап өткен талайғы,

Ұшпа-тұтқын мынау ызғар, аязда,

Түрме-әйнектен жазды еске сап қарайды.

Гүл реңін жоғалтыпты баяғы,

Сұлулықтың жанын, бірақ жаяды.

Sonnet 65.

Artem: Since brass, nor stone, nor earth, nor boundless sea,
But sad mortality o'er-sways their power,
How with this rage shall beauty hold a plea,
Whose action is no stronger than a flower?
O, how shall summer's honey breath hold out
Against the wreckful siege of battering days,
When rocks impregnable are not so stout,
Nor gates of steel so strong, but Time decays?
O fearful meditation! where, alack,
Shall Time's best jewel from Time's chest lie hid?
Or what strong hand can hold his swift foot back?
Or who his spoil of beauty can forbid?

O, none, unless this miracle have might,
That in black ink my love may still shine bright.

Diana: Уж если медь, гранит, земля и море
Не устоят, когда придет им срок,
Как может уцелеть, со смертью споря,
Краса твоя - беспомощный цветок?
Как сохранить дыханье розы алой,
Когда осада тяжкая времен
Незыблемые сокрушает скалы
И рушит бронзу статуй и колонн?
О горькое раздумье!.. Где, какое
Для красоты убежище найти?
Как, маятник остановив рукою,
Цвет времени от времени спасти?..

Надежды нет. Но светлый облик милый
Спасут, быть может, черные чернила!

Marco: Әсемдіктің солмауы үшін, әдетте,
Жақсы ұрықтан жақсы гүл біз дәметкен.
Семгенімен солған гүлдер жапырағын,
Жас раушан сақтап оны,сәні еткен.

Өз көркіңе өзің ғашық болған жан,
Бар нәріңді байғазы ғып,сорланған,
Бар нұрыңды жоқ ғұмырға қор еттің,
Жансыз, жауыз жауың енді қолға алған.

Бүгінгіге жасаулы сен жандайсың,
Шолақ көктем бозторғайы, алдайсың.
Болашақты сақтайсың да бойыңда,
Сараңдықты ысыраппен жалғайсың.

Ғұмыр тілеп, көрге тықпа батырым,
Келер жылдар кереметтей дақылын!

Alina: Let me not to the marriage of true minds
Admit impediments. Love is not love
Which alters when it alteration finds,
Or bends with the remover to remove:
O no! it is an ever-fixed mark
That looks on tempests and is never shaken;
It is the star to every wandering bark,
Whose worth's unknown, although his height be taken.
Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks
Within his bending sickle's compass come:
Love alters not with his brief hours and weeks,
But bears it out even to the edge of doom.
If this be error and upon me proved,
I never writ, nor no man ever loved.

Zhasulan: Мешать соединенью двух сердец
Я не намерен. Может ли измена
Любви безмерной положить конец?
Любовь не знает убыли и тлена.
Любовь - над бурей поднятый маяк,
Не меркнущий во мраке и тумане.
Любовь - звезда, которою моряк
Определяет место в океане.
Любовь - не кукла жалкая в руках
У времени, стирающего розы
На пламенных устах и на щеках,
И не страшны ей времени угрозы.
А если я не прав и лжет мой стих,
То нет любви - и нет стихов моих!

Uliya: Ынтығым, махаббатым-ал бәрін,
Білесің бе, аз ғой бірақ алғаның.
Адам әлі махаббат деп атайтын,
Білесің бе, сенде мәңгі қалғанын.

Мендегінің бәрі сенде болғанын,
Досым менің, айыптаман ол жағын.
Сыйламадың менің махаббатымды,
Мен өзің наздануым-сол,жаным.

Қайыршының қағып кеттің несібін,
Сүйкімді ұры,е ттім біріақ кешірім.
Махаббаттың өкпе, назы ауыр ғой,
Ашық жанжал әлдеқайда тәуір ғой.

Қиянаты жақсылықтай жан еркем,
Өлтір, бірақ жауым болма және ертең!

Sonnet 25.

Danaya: Let those who are in favour with their stars
Of public honour and proud titles boast,
Whilst I, whom fortune of such triumph bars,
Unlook'd for joy in that I honour most.
Great princes' favourites their fair leaves spread
But as the marigold at the sun's eye,
And in themselves their pride lies buried,

For at a frown they in their glory die.
The painful warrior famoused for fight,
After a thousand victories once foil'd,
Is from the book of honour razed quite,
And all the rest forgot for which he toil'd:
Then happy I, that love and am beloved
Where I may not remove nor be removed.

Angelina: Жатағынан басын алып лаулаған,
Таңға қарап,рауаңдап қаулаған,
Таңғажайып нұрға бүкіл дүние,
Бүкіл өмір бар сәлемін арнаған.

Толықсыған талма түстің шағында,
Ғарыштан тік нұр төгілген, жайылған.
Миллион көз бағып алтын күймені,
Миллион көз қуанышпен бағынған.

Аяқталып айналмалы сапары,
Қалжыраған күн дөңгелеп батады.
Алтын күйме құлдарының жанары,
Бөлек жаққа аударылып жатады.

Қалсын ұлың, жас шағың боп жар салсын,
Күні ертеңгі келер күнді қарсы алсын!

Maria: Қырық қыс кеп, қырық қаңтар бүркеді,
Қырық соқа қырық әжім тіркеді,
Айғыз-айғыз әжіміңнен үркеді,
Хан-сәніңді есіне алсын кім тегі?

"Қайда қазір жарқын шақтың тамтығы?"
Деп сұраса, не демексің жарқыным?
Сөнген жанар түкпірінде дермісің,
Әжуа боп, ащы мысқыл арқылы.

Ұрпағыма қараңдаршы көкөрім,
Мен солардан жастығымды көремін,
Қарттығыма молар жауап береді".
Орынды еді дәл осылай дегенің.

Қайтадан бір, қаның көп жыл суынған,
Жалын атсын мұрагерің-ұлыңнан!

P.2: «Национальный бард», «Бессмертный певец природы», «Великий неизвестный» называют Шекспира. Много написано о великом драматурге и поэте, больше , чем о любом другом писателе. И все же многие факты из его жизни и по сегодняшний день еще не известны. Но Шекспир и в наши дни -одно из тех чудес света ,которым не перестаешь удивляться. История движется гигантскими шагами, меняется облик планеты, а людям все еще нужно , то, что создал этот поэт, отделенный от нас несколькими столетиями. Чем более зрелым становится человечество в духовном отношении, тем больше открывает оно глубин в творчестве Шекспира. Опала и забвенье- не его удел, как пишет сам творец в своем 25-ом сонете .

Aldan: Кто под звездой счастливою рожден -
Гордится славой, титулом и властью.
А я судьбой скромнее награжден,
И для меня любовь - источник счастья.

Под солнцем пышно листья распростер
Наперсник принца, ставленник вельможи.
Но гаснет солнца благосклонный взор,
И золотой подсолнух гаснет тоже.
Военачальник, баловень побед,
В бою последнем терпит пораженье,
И всех его заслуг потерян след.
Его удел - опала и забвенье.

Но нет угрозы титулам моим
Пожизненным: любил, люблю, любим.

P.1: