Презентация по устному народному творчеству крымских татар на тему Ахмет акъай

ХАЛКЪ АГЪЫЗ ЯРАТЫДЖЫЛЫГЪЫ «АХМЕТ АКЪАЙ –АСЫРЛАР ДЕВАМЫНДА АДАМЛАРНЫ КУЛЬДЮРГЕН ИНСАН» Азырлагъан: Тав-Бадракъ умумтасиль мектебининъ 7-Б талебеси Аджиев Али Ребер: Муждабаева Алие Мустафаевна

«Эй-эй-эй, эгер мен догъмагъан олсам, бу дюньянынъ алы не олур эди? Бу инсанлар кульмекни унутмаз эдилерми?» Ахмет акъай озь-озюнен лакъырды эткенде айткъан сёзлердир.

Благодаря этой рекламе сайт может продолжать свое существование, спасибо за просмотр.

Ахмет акъай - къырымтатар халкъ агъыз яратыджылыгъында сатирик ве юмористик образы, о асырлар девамында шекилленип яшап кельмекте.

Ахмет акъай

Ахмет акъай, юксек дагълар этегинде ерлешкен, аджайип манзаралы, Озенбаш коюнде догъгъан, яшагъан.

Окъумагъа-язмагъа бильмесе де, кескин акъылнен мырзаларны, косебайларны, моллаларны айтып кульген, «эки якъасы бир кельмеген» фукъаре шакъаджы бир адам джанлана. Халкъ агъызында онынъ адындан юрген шакъаларнынъ ады-эсабы ёкъ.

С. Мирер «Озенбашлы Ахмет ахай» адлы китабынынъ кириш сёзюнде бойле яза: « Ахмет ахайнынъ бабасы – факъыр чобан, анасы исе – адий къырым къадыны – дениле бир эфсанеде. Башкъасы исе, - Ахмет акъай Буюк Озенбашнынъ огълу, онынъ бабасы исе бутюн Къырым халкъыдыр, - деп тарифлей»… акъикъий ве онынъ бир бабасы – халкънынъ иджадий истидаты, анасы исе дагълыкъ Кърымнынъ табиаты ве омюридир». ( С.Мирер . Ахмет ахай Озенбашский. М., 1940, с.3-10).

Аякъларында баш пармагъы атылып чыкъкъан чарыкъ, устюнде къыркъ ямавлы джуббе, башында йыртыкъ къалпакъ, кимерде эшек, кимерде ат устюнде, базыда джаяв-джалпы, бугунь токъ, ярын ач, эльбет, Ахмет акъай факъыр эди.

Ыргъат, чобан сабанджы, байнынъ азбар хызметчиси, омюрнинъ бутюн къыйынлыкъларына къатлана, лякин ич бир вакъыт кечиниши шикяетленмей. Къарысы къаргъап чешит лафлар айта, амма эр бир лафкъа джевабы азыр:

«Эки якъан бир ерге кельмесинъ!» - « байларым тасманен», « Ашамагъа отьмек тапма!» - « Ашарым къатлама», «Койге барып етме!» - « Ятарым Татар-Османда(Озенбашкъа якъын бир кой)».

«МУСАФИРЛИККЕ» «Ахмет акъай къомшу койден мусафирликтен къайта. Ёлгъа чыкъып бир файтонны токътата да, файтонджыдан сорай: - Озенбашкъадже экимизден къач кумюш алырсынъ? - Сизден ве къадынынъыздан бир бучукъ кумюш къадар алырым, балалар исе бедава кетелер. Ахмет акъай мемнюниетликнен балаларыны файтонгъа отурта да: - Сизлер кете беринъиз. Биз, ананъызнен джаяв барармыз, - дей.»

Ахмет акъайнынъ яшы да белли дегиль: бир бакъасынъ, яп-яш бир бала, байнынъ азбарында чапкъалап юре ве адым сайын оны кулькюнчли вазиетлерде къалдыра

Бир даа бакъасынъ, энди къырджыман бир адам олгъан, мола сарыгъыны сарып, моллаларны масхара эте

Кимерде чал сакъаллы бир ихтияргъа чевириле, косебайларны бир такъым арамтамакъларны шериат боюнджа джезаланмалары ичюн къадыгъа чеке, нетиджеде исе къадыны да, кетирильген адамларны да дубарагъа огърата.

« Заманына коре кеманеси чала» Ахмет акъай да эр даим озь кеманесини чалды. Озюни эр даим бейлерден, косебайлардан, атта ханлардан да устюн тутты, чюнки онынъ байлыгъы акъча-малда дегиль, шакъаджылыкъта, кулькюсинде, биберли тилинде эди. Онынъ лятифелери ханларнынъ ве бейлернинъ юкъусыны къачыра, моллаларнынъ кейфини боза, яланджыларны, куньджюлерни, ахмакъларны аджджы сёзлеринен къамчылай эди. О, халкънынъ истегини, арзусыны ве умютини ифаделеди, шунынъ ичюн халкъ онынъ лятифелерни севе, меракъ этип динълей, тоя-тоя куле эди. Адий халкъ ичюн хызмети тек кульгюде дегиль иште де буюк иссе къошты, чюнки инсанларнынъ башларына тюшкен эксиклерни догъуртмагъа ярдым эте эди.

« Тюпсиз чапчакъ» лятифеси Бу лятифеде Ахмет акъай халкъны алдатып, тюпсиз чапчакъкъа сув толдуртаджакъ ола, лякин эсас макъсады койлюлернинъ багъчаларны суварып, къургъакълыкътан къуртармакътыр. Лятифенинъ сонъунда бу ал бойле тарифлене:

« Ахыр-сонъу олар чапчакънынъ тюбсиз олгъаныны анълайлар ве Ахмет акъайгъа дарылып башлайлар. Ахмет акъай оларгъа бакъып кулюмсирей де: - Нафиле ерде ачувланманъыз джемаат, башларынъызны котер де, бакъынъыз, ташыгъан сув къайда акъа, - дей. Чапчакънынъ тюбюнден токътамадан озьлерининъ багъчаларына догъру акъкъан сувны корьген джемаат пек хошнут ола, Ахмет акъайны алгъышлайлар».

Ахмет акъайнынъ янъы лятифелерни адамлар эр вакъыт беклей эдилер, чюнки байларгъа къаршы курешмеге кучю етмеген фукъарелер бу лятифелерде оларны кулип, оларны маскъара этип, рухлана ве олардан интикъам алгъан киби ола эди. Онынъ белли лятифелерни къатырлайыкъ.

«Ахмет акъай нынъ «янъы эвге» кочюви»

«Балчокъракъ»

«Бир яланда – учь ялан»

«Акъмет акъайнынъ балаларнен шакъасы»

«Эки аягъыны да котерсе, йыкъылыр»

Базы бир лятифелерде Ахмет акъайнынъ озю де кулькюнчли ве къолайсыз вазиетлерде къала, акъылгъа ятмагъан ишлернен огъраша. Мисаль ичюн, «Мен де буны тюшюне эдим» лятифеси: Ахмет акъай саран байнынъ бостанына дала, чувалына къавун къарпыз толдурып башлай, амма не къадар мукъайтлыкънен арекет этсе де, юкълагъан бай уяна. Бай фенерини якъа ве не корьсинъ, бир адам ерде ята, янында исе буюк бир чувал тура.

- Сен не ичюн меним бостаныма далдынъ? - Бильмейим, мен яйлада эдим, дешетли бир боран къопты, шу боран мени айдаштырып догъру сенинъ бостанынъа учурып кетирди. - Айтайыкъ, керчектен къуветли боран олды, сен керчектен де яйлада эдинъ, о, сени керчектен де котерип алып, меним бостаныма учурып кетирди. Лякин не ичюн ерде ятасынъ, меним къавун-къарпызларым исе, сенинъ чувалына насыл этип толуштылар?

- Мен де шимди буны тюшинип ята эдим. Коресинъми, тюшюнджелеримнинъ агъырлыгъы мени тап ерге серильттилер,- деди Ахмет акъай.

Бойле арекет ахылсызлыкъны косьтере, амма эксерий алда о башкъаларнынъ ахылсызлыкъны ачмакъ ичюн хызмет эте. Бу адам ахмакъ ролюни ойнап, озюнинъ, яда халкънынъ душманларны мыскъылгъа ала, оларнынъ не къадар анъкъав ве къалпазан олгъаныны косьтере.

Бойледже, Ахмет акъай эр бир сёзюнде, эр бир лятифесинде тек халкъ ичюн хызмет эте эди ве оларнынъ фикирлерни, дуйгъуларны, тюшюнджелерни озь адынъдан байларгъа айта эди, кулюнчли шекильде мыскъыллап косьтере эди. Бу эбедий инсаннынъ лятифелерни сайып чыкъмакъ мумкюн дегильдир, чюнки онынъ ахыл ферасети, азырджеваплыгъы, сёз мергинлиги халкънынъ омюринден яратылып, эр даим тек инкишаф эте. Ахмет акъай шимди де халкъ арасында, халкъ шенлиги, халкъ кулькюси ве шакъасы эбедий олгъаны киби, Ахмет акъай да эбедий яшайджакъ.

ДИКЪКЪАТ ИЧЮН, САГЪ ОЛУНЪЫЗ!